Michel Henry’de Öz-Görünüş
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.15722998Anahtar Kelimeler:
Henry, yönelimsellik, görünüş, mutlak bilme, gerçek, kendinde-şeyÖz
Bu makalenin konusu Michel Henry’nin “öz-görünüş” kavramının, Hegel, Lacan ve Kant’ın felsefeleriyle kurulabilecek muhtemel irtibatlarını tespit etmektir. Henry fenomenolojinin ana kavramlarından ve yöntemlerinden olan “yönelimsellik” kavramının tenkidini yapmakta ve görünüşün yalnızca fenomenal nesnelerin görünüşü olmadığını, aynı zamanda ve çok daha temel bir seviyede bir “öz-görünüş” olduğunu ifade etmektedir. Öz-görünüş, öz-etkilenimin muhiti olan “hayat”a dâhildir ve burada var olur. Fakat görünüşün saf hâli olarak öz-görünüşün mümeyyiz vasfı, görünmemesidir. Bütün bir görünüşü mümkün kıldığı hâlde kendisi görünürlükten mahrum veya vâreste olan öz-görünüş kavramının arz ettiği paradoks, bizi Hegel’in “Mutlak Bilme”, Lacan’ın “Gerçek” ve Kant’ın “kendinde-şey” gibi kavramlarıyla arasındaki irtibatları tavzih etmeye sevk etmektedir.
İndir
Yayınlanmış
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2025 Bilal Öğüt (Yazar)

Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.